لحظه ای میهمان من بااااش
این گل به من احساس غمگینی می دهد ...
و همینطور این صندلی تنها ...
.... و نگاه عاجزانه پرنده به آسمان
و غصه آفتاب گردان در روز های ابری... می گرید انگار
و یاد یک عزیز
و شاید نگاه کودکانه و و رمز آلود
و چشمانی منتظر در نور شمع ها
و نگاه پر غصه ای که نیمداند چه کند
و غروب های دلگیر
بازگشتن به کودکی.... زیباترین آرزوی این روزهاست شاید !
نظرات شما عزیزان: