لحظه ای میهمان من بااااش
این گل به من احساس غمگینی می دهد ...

و همینطور این صندلی تنها ...

.... و نگاه عاجزانه پرنده به آسمان

و غصه آفتاب گردان در روز های ابری... می گرید انگار

و یاد یک عزیز

و شاید نگاه کودکانه و و رمز آلود

و چشمانی منتظر در نور شمع ها

و نگاه پر غصه ای که نیمداند چه کند

و غروب های دلگیر

بازگشتن به کودکی.... زیباترین آرزوی این روزهاست شاید !

نظرات شما عزیزان: